مجنـون تر از لیـلی ، شیـرین تر از فرهـاد

ای عشــق از آتـش ، اصـل و نسب داری

                               از تــــیــــره ی دودی ، از دودمـــان بــــاد

آب از تو طوفان شد ، خاک از تو خاکستر

                               از بــوی تــو آتــش ، در جــان بــاد افــتــاد

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران

                               هر کـوه بی فرهـاد ، کـاهی به دست باد

هفتــاد پشـت مـا ، از نـسـل غــم بـودنـد

                               ارث پــــدر مــــا را ، انـــــدوه مــــــادر زاد

از خـــاک مـــا در بـــاد ، بــوی تـو می آید

                               تنــها تـو می مـانی ، ما می رویم از یــاد